Σκατί μελαγχολία…

Σόμπα δίπλα στο παράθυρο να καίει κατά λάθος, κατακαλόκαιρο, κατάμαυρη σαν την καρβουνιασμένη Μαιρυ Πόππινς…

Μπάρμπας ιδρωμένος έχει αυτοκτονήσει εισπνέοντας το ντουμάνι που έτυχε να μπαίνει από το σαπισμένο μπουρί της κατά λάθος αναμμένης σκατόσομπας του..

Παράθυρο δεν είχε η τρύπα του..
Το πήραν πρέφα οι γείτονες. Η χαραμάδα της παλιάς του πόρτας, μια λεπτή σχισμή κάτω από την πόρτα .. Έτσι… και λίγος καπνός από την κλειδαρότρυπα… σε αυτήν την κλασική σάπια πολυκατοικία της Θεσσαλονίκης του ’30, έβγαζε τα ίδια ντουμάνια που ο μπάρμπας εισέπνεε.
Είναι αυτοκτονία;;

Ξάφνου το msn του ακούστηκε … «τουρουρουν» … «τουρουρουν»… και συνέχισε έτσι ώσπου αυτός που μιλούσε στον γέρο-(high-tech)-μπάρμπα μας ανησύχησε και άρχισε γοργά-γοργά από το σπίτι του να πάει να δει τι κάνει ο Μπάρμπα-φίλος του!

Είδε το πλήθος μαζεμένο έξω από την πόρτα… Τον έπιασε κρύος ιδρώτας.. Πήγε και με φόρα χτύπησε δυνατά την πόρτα 3εις φορές!
Ντουπ Ντουπ Ντουπ!!!!

Αμφιτρύωνα!! ΑΜΦΙΤΡΥΩΝΑ!!! … ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο του φίλου του Μπάρμπα-Αμφιτρύων..
Πήρε φόρα και έσπασε την πόρτα!
Τεκές πλημμύρισε την πολυκατοικία…. Ο Μήτσος τον βρήκε κλασμένο από την μαστούρα της Σόμπας και διπλωμένο σε εμβρυακή στάση πάνω στον αποφλοιωμένο πράσινο καναπέ του..
Το msn αναβόσβηνε με τα τελευταία του μηνύματα…    

Αφουγκράστηκε ο Μήτσος… παρέα με ένα ξεφύσημα..  

Αντίο Αμφιτρύωνα… Δεν θα ξαναβγούμε ποτέ βόλτα στην λαϊκή και δεν θα κοπανήσουμε ποτέ ξανά από την τρομάρα μας τυχαία κοριτσάκια που έτυχε να έρθουν και να μας μιλήσουν καθώς αγοράζουμε ολόφρεσκια γυαλισμένη με overlay τομάτα νευροκοπίου….

Δάκρυα συνέχισαν να κυλάν στα μάγουλα του.. Τον αγαπούσε τον Μπαρμπα-Αμφιτρύωνα..

Ήτο ο μόνος που του κρατούσε συντροφιά στην λαϊκή κάθε Τετάρτη πρωί…
Καταραμένη σόμπα…
Αντίο..